Minivoetbal: Het Laatste Oordeel

Social:

De minivoetbalcompetitie zit erop. In een sfeervol Bourgoyen gaven Doltcini Erwegegem en San Siro Boys Deftinge het beste van zichzelf en dat leverde een ‘grand cru’ minivoetbalwedstrijd op. Zelfs Alfred Hitchkock kon als regisseur niet zo’n reeks plotwendingen bedenken. Delirium bij San Siro Boys Deftinge, zware ontgoocheling bij Doltcini Erwetegem. Maar duidelijk was dat het minivoetbal de grote winnaar is. Vooral in de finale tussen de U13 van Drongen en Cercle Brugge bleek duidelijk de meerwaarde waarvoor minivoetbal kan zorgen in de ontwikkeling van jonge voetballers. Wetenschappelijk onderzoek staaft dat en je moet intussen echt een ‘old school’ trainer zijn om daar de mogelijkheden niet van te zien. De ‘die hard’ minivoetbalfans gaan de komende weken in de Gold Cup of in de Keizer Karel Cup hun dribbels laten bewonderen, maar voor Kantine 11 is het ogenblik aangebroken om een balans op te maken.

Puskas Ardooie. Vorig seizoen streden de West-Vlamingen tot in het competitieslot mee voor een plaatsje in de play-offs. Nu liep het toch wat stroever voor het team van Denny Decorte. Die zag zijn ploeg ‘ups’ en ‘downs’ afwisselen. Het slaagde erin om heel wat toppers punten af te snoepen, maar gaf op andere momenten tegen minder sterke ploegen niet thuis. Het werd dan ook een eerder anoniem seizoen. Bij Ardooie was Denny Decorte toch wel een van de stuwende krachten en het gegeven dat hij afhaakte, zorgde ervoor dat Ardooie er ook als ploeg de stekker uit trok. Op zich wel jammer, want Ardooie draait toch ook al lang mee in het nationale minivoetbal.

San Siro Boys Deftinge. Bekerspecialist. San Siro Boys Deftinge begint jaar na jaar met behoorlijk wat ambitie aan het seizoen. In de heenronde liep het eerder stroef bij het team van voorzitter Yves Speliers en toen de ploeg in de terugronde verloor tegen Elsegem waren de play-offs plots ver weg. De spelers sloegen in blok ‘mea culpa’, maarIn onderling overleg met de club besloot Steve De Vlaminck een stapje opzij te zetten en kreeg Pavel Van Caester de sportieve leiding in handen. Finaal slaagde Deftinge er toch in om die play-offs te halen, maar in Maldegem gaf het op de eerste speeldag niet thuis en waren de kansen op de titel zo goed als weg. Met winst in de beker kon daar de spons over gehaald worden en in Bourgoyen was Deftinge op de afspraak. Veel goede doelmannen in de reeks, maar qua reddingen kan enkel Robin Desprets wedijveren met Sven Dhoest. De namen van Ossama Msili en Brecht Van De Wattijen vallen wel vaker en er zijn voor verdedigers wel leukere tegenstanders, maar naar ons gevoel was vooral Jorn Houck de meest constante speler. En met Jeroen Schoukens heeft het wel een spits die van vele markten thuis is.

Pervélo Ligier Drongen. Net niet. Vorig jaar was het een overgangsjaar voor Drongen. Dit seizoen hoopte het mee te doen voor de prijzen en met de komst van Lorenzo Berwouts kreeg coach Filip Bauters er wel een stevige versterking bij. In een razend spannende competitie veroverde de ploeg na Nieuwjaar de leiding, maar een loodzwaar programma in het competitieslot kwam er nog aan en daarin sprokkelde het team te weinig punten om de eindronde te halen. Of was het ietwat te afhankelijk van Lorenzo Berwouts? Hij miste enkele toppers en daar bleek zijn afwezigheid niet zo makkelijk op te vangen. In de beker haalde Drongen de halve finale, maar aan de Smissenhoek sneuvelde het tegen Erwetegem. Eerstdaags hakt Drongen ook de knoop door wat betreft de nieuwe T1.

Kassani Elsegem. De toekomst? Elsegem mag zich intussen een topper in het minivoetbalwereldje nomen. Enkel een prijs ontbreekt nog. In de heenronde leek Elsegem een heel stevige kandidaat. Op de korte ruimte vonden jongens als Inaki Van Der Cruyssen en Lenn D’haene elkaar blindelings. Bram Verhavert liet ook mooie zaken zien en de broertjes El Malqui ademen minivoetbal in en uit. Met Michael Labarque koos het ook voor een nieuwe laatste man. In de terugronde liet Elsegem niks liggen tegen de minder sterke ploegen, maar in de toppers trok het te vaak aan het kortste eind. Vooral de nederlaag in de halve finale in Deftinge kwam hard binnen voor het team van Frank Ghysen. In de play-offs liet het zich al te makkelijk de kaas van het brood eten in Erwetegem. Sportief verantwoordelijke Yves D’haene toverde spelers als Quincy Ponjaert, Liam Prez en Jorn Brakeveld uit zijn hoed en die zorgden toch wel voor een meerwaarde. Maldegem van de titel houden zat er niet in, maar als deze jongens vaker de minivoetbalschoenen kunnen, mogen en willen aantrekken is Elsegem klaar om echt een gooi te doen naar de titel. Benieuwd trouwens wie de nieuwe coach wordt in Elsegem en dat zou wel eens een heel verrassende naam kunnen worden.

Doltcini Erwetegem. Toch sterk. Na de titel van vorig jaar begon het team van voorzitter Dave Dubelloy toch zo’n beetje als favoriet aan het nieuwe seizoen. Met versterkingen als Ishak Mahli en Lowie Pauwels en een joker als Davy Joye achter de hand zou je van goeden huize moeten zijn om hen van de titel te houden. Erwetegem ontpopte zich andermaal als een heel attractieve ploeg en aan de Smissenhoek knepen ze quasi elke tegenstander murw. Buitenshuis lukte het toch minder goed en liet het wel vaker een steek vallen. De nederlaag tegen Deftinge in het competitieslot zorgde ervoor dat Erwetegem naast de bonuspunten pakte. In de play-offs botste het op Maldegem, in de beker had het net zo goed bingo kunnen zijn. We waren dan ook wat stout toen we voorzitter Dave Dubelloy vroegen of het seizoen niet bracht wat hij ervan verwacht had. Erwetegem won de Supercup, werd tweede in de reguliere competitie en verloor na een bekerfinale om duimen en vingers bij af te likken na het nemen van schepcorners. Al bij al toch sterk.

The Oliver Boys Gent. Rustig seizoen. The Oliver Boys Gent mikten naar een rustig seizoen. Snel zekerheid over het behoud bekomen was de grote ‘challenge’ en vrij vlug was het duidelijk dat het team van Gert Desot niet in de problemen ging komen. Alejandro Goeman vond goed zijn draai op het hoogste niveau en met spelers als Alain Van Den Broucke, Achraf Saouti en Geoffrey Vereeken had het voldoende ervaring en métier om niet in nauwe schoentjes te raken. Van Den Broucke was aan zijn ‘Last Dance’ toe, maar met Tommy Jacobs erbij wordt het een van de meest ervaren ploegen uit de reeks.

Real Geraardsbergen. Leergeld betalen. Real Geraardsbergen wist vooraf dat het een moeilijk seizoen zou worden en dat bleek al op de eerste speeldag. Toen verloor het van Cappuccino Waregem, ook al een promovendus. De toon was gezet en lange tijd zeulde Geraardsbergen de rode lantaarn mee. Het profiteerde uiteindelijk van de personeelsproblemen van Sint-Gillis-Waas om niet rechtstreeks te zakken en op de barrageplaats te eindigen. Geraardsbergen werd nooit echt zoek gespeeld en het leergeld dat ze dit seizoen betaalden, komt hen volgend seizoen van pas. Geraardsbergen mag wel een ploeg met een goede werking genoemd worden. Voor het tweede jaar op rij won de ploeg de Beker van Vlaanderen en de U17 kroonden zich ook tot bekerwinnaar waardoor het al bij al geen slecht seizoen was. We verwachten dat Geraardsbergen volgend seizoen vlotter de punten bij elkaar zal sprokkelen.

MVC KBC Kortemark. Gegroeid. Geert Seynaeve, voorzitter van MVC KBC Kortemark, kan je moeilijk een gebrek aan ambitie verwijten. Eens in Bourgoyen raken om de finale te spelen of voor het eerst de play-offs halen zijn al enkele jaren de doelstellingen. De voorbije jaren waren de West-Vlamingen meestal eind januari al uitgeteld. Dit seizoen was het tot op de slotdag in strijd voor een plaatsje in die play-offs en thuis gaf het enkele topploegen ‘billenkoek’. Quentin Van Eeckhoute kunnen we moeilijk de ‘surprise van de chef’ noemen. In tweede nationale sprong hij al elke minivoetballiefhebber in het oog, maar de spits liet zien dat hij ’the new kid on the block’ is en er nog veel moois van hem verwacht mag worden. Sterkhouder was zeker Sven Dhoest, intussen in het minivoetbalwereldje omgedoopt tot ‘Muro de Kortemark’. Met Gio Longueville heeft het ook wat gif in de ploeg om zijn ploeg door moeilijke momenten te loodsen en de ploeg bewees gewoon een sterk collectief te zijn. Als Kortemark een aandeel was, zou het er eentje zijn dat je als brave huisvader in je portefeuille moet hebben. Het groeit gestaag en vroeg of laat komt de prijs er wel.

AZ’77 Maldegem. Stoppen op het hoogtepunt. AZ’77 Maldegem begon het seizoen wel als bekerhouder, maar behoorde zeker niet tot de favorieten bij de start van de competitie. Het speelde het evenwel klaar om de competitie af te sluiten als eerste en de bonuspunten op zak te stoppen. Deftinge ging in de play offs voor de bijl in sporthal ‘Meos’, maar nadien liet Maldegem in sporthal ‘De Ruffel’ tegen Elsegem de kans liggen om de titel op zak te stoppen. Een weekje later lukte het dan toch voor de roodblauwen. De sterkte van dit Maldegem zat hem vooral in het collectief. Jeffrey Bradt was in de herfst van zijn loopbaan top en jongens als Maxime Pieters, Glenn Uyttendaele en Thibaut Ben Akari zijn intussen gepokt en gemazeld in het spelletje en met Manu Donkor had het team van coach Jo De Meyer een speler die voor de creativiteit zorgde. Met ‘smiling assassin’ Louis Thyssen hadden de Meetjeslander ook iemand die de aanvallen ook kon omzetten in doelpunten. Reken daar nog de technische kwaliteiten van Tommy Jacobs en Tim Vleminckx bij en de titel van Maldegem kan je ook niet echt een verrassing noemen. Bij AZ’77 Maldegem, toch een traditieclub in het minivoetbal, besloten ze er de stekker uit te trekken wat de eerste ploeg betreft. Het budget rond krijgen om opnieuw een rol van betekenis te spelen zat er niet in en Maldegem focust zich voortaan vooral op de jeugd en zijn vierdenationaler.

PS Oostkamp. Op de persconferentie in de aanloop naar de competitie liet Lieven Coolman optekenen dat hij zijn ploeg niet als een degradatiekandidaat zag. Hij geloofde in de kwaliteiten van zijn team en had het gevoel dat de ploeg wel de schaapjes op het droge zou krijgen. Zeggen dat Oostkamp zich makkelijk verzekerde van het behoud, is de waarheid geweld aandoen. Maar het team bewees dat het zijn plaatsje op het hoogste niveau meer dan waard is. Benieuwd of de West-Vlamingen klaar zijn om volgend seizoen een stapje voorwaarts te zetten.

Mini Sint-Gillis-Waas. Ontgoocheling. Mini Sint-Gillis-Waas flirtte vorig seizoen al met de degradatie en de Waaslanders slaagden er niet in om dit seizoen de val naar tweede nationale te vermijden. Met winst tegen kampioen Erwetegem op de eerste speeldag leek het team van duivel-doet-al Floris Prinsen niet meteen een degradatiekandidaat. Maar al gauw raakte de ploeg in het sukkelstraatje en het zou uiteindelijk bij die ene overwinning blijven. Bram Mennes viel uit, Floris Prinsen was ook een hele tijd onbeschikbaar en het veldvoetbal zorgde ervoor dat heel wat pionnen week na week moesten gemist worden. Zeker weten dat er in de kern van Sint-Gillis-Waas heel wat talent rond loopt, maar week na week was het een zoektocht om een competitieve ploeg in lijn te brengen. Prinsen trommelde maar liefst 35 spelers op om het seizoen vol te maken. Van de vaste waarden speelde enkel Jari Bosman meer dan de helft van de wedstrijden. Sint-Gillis-Waas, Karel De Mol en Floris Prinsen zullen gemist worden op het hoogste niveau, maar het wordt naar ons gevoel een ’tot weerziens’.

Cappuccino Waregem. Revelatie. Cappuccino Waregem mag gerust de revelatie in eerste nationale genoemd worden. De West-Vlamingen gingen op de eerste speeldag winnen in Geraardsbergen, maar toen we half oktober naar Waregem afzakten vertelde coach en sterke man Koen Vervaeck ons na de 3 op 12 dat hij hoopte om snel zekerheid te hebben over het behoud. Een weekje later poeierde Waregem Oostkamp met 9-1 af en was de trein vertrokken. Cappuccino bleek het vertrek van smaakmaker Quentin Van Eeckhoute goed verteerd te hebben en toonde zich een sterk blok. Het diepte snel de kloof met ploegen als Geraardsbergen en Sint-Gillis-Waas uit en kampioen worden van de rechterkolom werd het doel. Daar slaagde ze ook in en met een stunt tegen Drongen bewezen ze dat er wel muziek in het team zit. Waregem hoopt volgend seizoen de kloof met de toppers wat te verkleinen en we zien er wel naar uit wat het team waard is.